حسین سلطان محمدی نویسنده و منتقد در گفتگو با خبرنگار صبا درباره سریال‌های ویژه ماه رمضان و وضعیت کیفی آنها از منظر وی به عنوان یک منتقد گفت: به دلیل آن که زمان سریال‌ها را نتوانستم با هم هماهنگ کنم تاکنون فقط موفق شده ام داستان سریال «از یادها رفته» را به طور پیوسته ببینم. درباره سریال «از یادها رفته» به کارگردانی بهرام بهرامیان و تهیه‌کنندگی اکبر تحویلیان نقد و نظر بسیار است به طور مثال یک داستان دراماتیک عاشقانه را دست‌مایه قرار داده‌اند اما در اجرای آن ناهماهنگ عمل کرده‌اند.

وی ادامه داد: یکی از نکات غلط داستان این است که اعلام شده بستر تاریخی داستان سریال «از یادها رفته» در سال ۱۳۱۹است و دوره رضاخانی است اما اتفاقاتی که در سریال رخ می دهد با واقعیت تاریخی سال ۱۳۱۹ مطابقت ندارد. در تاریخ ثبت شده که در دوران جنگ جهانی دوم مردم ایران سختی زیادی کشیده‌اند و در شهر سربازان آمریکایی و انگلیسی و نیروهای متفقین حضور دارند. یک سال بعد رضاخان از سلطنت بر کنار و از ایران خارج شد اما در سریال مردم شهر زندگی عادی خودشان را دارند و هیچ نشانی از این واقعیت‌های تاریخی در سریال دیده نمی شود.

این منتقد سینما و تلویزیون با ذکر این نکته که با توجه به تاریخ ذکر شده پانزده سال است که رضاخان شاه ایران است، گفت: دومین نکته این است که بعد از گذشت پانزده سال از روی کار آمدن سلسله پهلوی باور این که خانواده‌ای از سلسله قاجار تا این حد در دستگاه‌های دولتی نفوذ داشته، سخت است.

همچنین سلطان محمدی درباره شباهت‌های سریال «از یادها رفته» با سریال «شهرزاد» به کارگردانی حسن فتحی که پیش از این در شبکه نمایش خانگی توزیع شد، بیان کرد: این سریال از نظر اینکه دو مرد عاشق یک خانم هستند شبیه سریال «شهرزاد» است اما بر خلاف «شهرزاد» که فرهاد ضعیف بود و هیچ حمایتی نداشت در «از یادها رفته» خسرو مهرگان حامی‌های زیادی دارد و خودش از قدرت بالایی برخوردار است و می تواند راحت در مقابل مهراد با بازی رضا یزدانی که نمادی شبیه قباد با بازی شهاب حسینی در «شهرزاد» است بایستد و از اندیشه خودش دفاع کند.

وی با بیان اینکه تلاش‌هایی صورت گرفته است که سریال «شهرزاد» را از یک نقطه دیگری بسازند، گفت: در «شهرزاد» نشانه‌های سیاسی و جناح های سیاسی مختلف دوران معاصر و شخصیت‌های متفاوت دیده می شد ولی داستان «از یادها رفته» از نظر تاریخی به چنین چیزهایی وصل نیست و فقط یک مثلث عشقی را در بستری از تاریخ به رخ می کشد. از این نظر داستان سریال کامل نیست و دیالوگ‌ها و رفتارها امروزی است و دیدن این نوع وقایع در سال ۱۳۱۹ خیلی ملموس و قابل باور نیست.

سلطان محمدی در پاسخ به اینکه دکور و طراحی لباس را چطور می بیند، توضیح داد: لباس‌ها و دکور خوش نما است. در طراحی لباس خصوصا طراحی لباس خانم‌ها تلاش زیادی شده است ولی دکور همان شهرک غزالی و خانه‌ها همان خانه‌هایی است که در این چند سال اخیر در سریال‌ها شاهدش هستیم.

وی معتقد است که خواسته یا ناخواسته طراحی لباس این سریال در حال الگو دادن به خانم‌ها و دختران جوان امروز است و اگر این نوع پوشش رواج پیدا کند شهر می تواند از نظر لباس‌هایی که خانم‌ها می پوشند متفاوت باشد.

همچنین سلطان محمدی گفت: از نظر من لباس‌ها می تواند الگوی خوبی باشد که خانم‌ها بدون کشمکش‌هایی که این روزها شاهدش هستیم از این نوع لباس‌ها با حجاب کامل استفاده کنند.

این منتقد سینما و تلویزیون خاطرنشان کرد: در صحنه پردازی‌های شهری به نظر می رسد که در این چند سال گروه‌هایی شکل گرفته‌‌اند که راحت تمام وسایل صحنه را می شود از آن‌ها تهیه کرد. همچنین از لحاظ میزانسن صحنه هم قشنگ کار شده است از گاری فروش وسایل، عبور ماشین‌ها، سنگ فرش خیابان‌ها، چراغ‌هایی که در خانه‌ها روشن می شود، درهای ورودی خانه‌ها و… چینش همه این‌ها در داستان به خوبی و درستی انجام شده است.

سلطان محمدی افزود: البته در بعضی از صحنه‌ها یک مقدار ناشیانه کار شده است مثلا در صحنه‌هایی که ماشین‌های قهرمان‌های قصه در حال حرکت هستند کاملا بی ربط سه اسب سوار پشت سر این‌ها در حال دویدن هستند و رد می شوند و دوباره پشت سر ماشین‌ها ظاهر می شوند البته که تلاش شده است که نشان بدهند ماشین هنوز عمومی نشده است. نکته دیگر اینکه شاهد یک گرامافون در سریال هستیم که در صحنه‌های مختلف از آن استفاده کرده‌اند. در مجموع طراحی صحنه خوبی دارد به جز چند ناشی گری در اجرا مثل سرعت ماشین‌ها که با آن دوران مطابقت ندارد.

وی نقدی هم به تقابل بین با حجاب‌ها و بی حجاب‌ها در سریال داشت و متذکر شد: در سریال «از یادها رفته» تقابل بین با حجاب‌ها و افرادی که کشف حجاب پهلوی را پذیرفته‌اند به این‌ گونه است که افرادی که در نگه داشتن حجاب اصرار دارند در نقطه منفی داستان قرار دارند مثل فریده که با آن دندان‌هایی که برای سیما تیرانداز گذاشته‌اند رفتارهایی به مانند شیرین عقل‌ها دارد.

سلطان محمدی ادامه داد: در فیلم تمام بی حجاب‌ها تحصیل کرده و فهمیده هستند و افرادی که پوشش چادر و روبنده قدیمی دارند در نقطه منفی و قابل اعتراض و انتقاد قرار دارند. این‌ها برداشت خوبی را به بیننده القا نمی کند و انگار در جهت نقد کردن یا به سخره گرفتن با حجاب‌ها در مقابل برتر و پسندیده نشان دادن بی حجاب ها است.

وی در بخش دیگر صحبت هایش و در پاسخ به این که حذف برنامه‌ «ماه عسل» را چطور می بیند، بیان کرد: حذف برنامه «ماه عسل» اصلا خوب نیست. البته که تلویزیون در حال تغییر نگرش برنامه سازی است اما مشابه «ماه عسل» در شبکه یک به نام «دعوت» با اجرای یک روحانی در حال پخش است. در حالی که جلوی پخش برنامه بنیامین بهادری را می‌ گیرند شاهد آن هستیم که آخر شب جواد رضویان اجرای برنامه‌ای در شبکه دیگری را به عهده دارد همه این‌ها تناقض‌هایی را در رابطه با این موضوع که سلبریتی‌ها برنامه‌ای در تلویزیون اجرا نکنند به وجود آورده است.

سلطان محمدی با بیان این نکته که مردم می خواهند در لحظات نزدیک به افطار بحث‌های معنوی و تفکر در خود با داستان‌های معمولی را تجربه کنند، گفت: نبود برنامه‌ای مثل «ماه عسل» که مردم به پخش آن عادت کرده‌ بودند و پخش برنامه‌هایی که نمی تواند به آن حجم برای مخاطبی که داستان‌ها را می شنود درگیری ذهنی ایجاد کند اصلا خوب نیست.

وی متذکر شد: روایت‌های «ماه عسل» چه خوب و چه بد برای مردم ملموس بود. داستان‌ها باید یا خوب ساخته شوند که به صورت سریال یا فیلم سینمایی برای مردم گفته شوند یا باید در قالب یک برنامه تلویزیونی با یک بیان شیرین و مجری مسلط که تا جایی مهمانان و مخاطب را از لحاظ فکری همراهی کند و هر جا که نیاز بود رها کند تا از لحاظ عاطفی اوج بگیرند و جوشش داشته باشد، پخش شود.

سلطان محمدی با تاکید بر اینکه نبود برنامه «ماه عسل» آسیبی است برای تلویزیون است، گفت: پیرو سیاست‌های این چند سال تلویزیون کبرنامه‌های قدیمی را با برنامه‌های جدید جایگزین می کنند و فقط به فکر مخاطب ۱۵ تا ۳۰ ساله امروز هستند و توجه نمی کنند که بالاتر از  ۳۰سال هم در جامعه وجود دارد که آثار قدیمی را می پسندند. اکنون ما شاهد این هستیم که بعد از گذشته سال‌ها و پخش چندباره «امام علی»، «یوسف پیامبر»، «پایتخت»، قدیمی‌ها این‌ها را دنبال می کنند اما نسبت به سه سریال جدی و ملودرام ویژه ماه رمضان که در حال پخش است خیلی همراهی کاملی را از مخاطبان شاهد نبودیم. مردم سریال‌های قدیمی و تکراری برایشان جذاب‌تر از سریال‌های مثلاً پندآموز است و کمتر کسی خودش را با این سریال‌ها نزدیک می داند.