مریم نوابی نژاد کارگردان و ایده‌پرداز برنامه «هزارداستان» که در ماه رمضان از شبکه نسیم پخش می شود در گفتگو با خبرنگار صبا گفت: من طرح اولیه این برنامه را سال ۹۵ نزد محمدرضا شهیدی‌فرد بردم که ایشان گفت طرح خوبی است، ساختش را شروع کن. بعد از آن با شبکه نسیم صحبت کردیم و ساخت «هزارداستان» شروع شد.

وی در پاسخ به اینکه با توجه به اینکه چند سالی است که برنامه پخش می شود چه کارهایی انجام شده که همچنان جذابیتش را حفظ کند، توضیح داد: در فصل اول برنامه در کنار میزبان و مهمان، یک مجری واسطه‌ هم داشتیم ولی وقتی برنامه جلوتر رفت به این نتیجه رسیدیم که باید مجری را حذف کنیم و بهتر است که خود مهمان و میزبان با هم ارتباط برقرار کنند و ساده‌ترین کار این است که مهمان و میزبان رو به روی هم قرار بگیرند و دیگر واسطه‌ای نباشد.

نواب نژاد ادامه داد: در مورد انتخاب داستان‌ها نمی توانم بگویم که دقت بیشتری کرده ام زیرا این دقت را همیشه داشته‌ام و در این چند سالی که کار اجتماعی انجام می دهم سوژه پردازی را چه در مطبوعات چه در تلویزیون یاد گرفته ام.

وی معتقد است که نمونه مهمان‌های برنامه‌اش شاید در برنامه‌های دیگر هم حضور داشته باشند ولی این تاثیری را که در برنامه «هزار داستان» دارند در برنامه‌های دیگر ندارند.

نوابی نژاد دلیل تاثیرگذار بودن برنامه «هزار داستان» را اینگونه توضیح داد: نوع حرف زدن و نگاه و منش افرادی که قرار است در برنامه حضور پیدا کنند چک می شود و فقط به دلیل اینکه مثلا طرف سرطان دارد در برنامه ما حضور پیدا نمی کند. در واقع مهمان‌های ما از فیلترهایی عبور می کنند تا توانایی این را داشته باشند که در قاب تصویر تاثیرگذار باشند.

ایده پرداز برنامه «ماه عسل» افزود: در فصل جدید «هزارداستان» نگاهمان دقیق‌تر و داستان‌ها بی واسطه شده‌اند همچنین در مورد مستندها سختگیری بیشتری کرده‌ایم. روایت «هزارداستان» داستان گویی است و مانند این است که شما داستان شب داشته باشید و در قسمت هزارم این سوال را مطرح کنید که چه تمهیدی چیده شده است؟ که پاسخ من این است که صرفا داستان‌های جذاب تعریف می کنم و داستان جذاب من ازلی ابدی است و نمی توان برایش مرز گذاشت.

وی درباره نحوه انتخاب میزبانان گفتگوها که از بین چهره های هنری انتخاب می شوند اینگونه توضیح داد: میزبانان برنامه باید سه ویژگی داشته باشند؛ یکی اینکه اثر یا ردی از داستانی که قرارست روایتگر آن باشند در زندگی خودشان وجود داشته باشد مانند برنامه مرجان گلچین و مریم سعادت. دومین ویژگی این است که آن نقش را بازی کرده باشند و سومین ویژگی این است که باید راوی و قصه‌گوی خوبی باشند و بلد باشند اول، وسط و آخر قصه کجاست.

نواب‌ی نژاد درباره انتخاب مهمانان نیز گفت: مهمانان از بین کسانی انتخاب می شوند که مساله شان در زندگی مردم جاری است، به عنوان مثال من اگر در خانواده ام کسی را می بینم که مبتلا به سرطان شده و ناگهان همه چیزش را باخته است، آدمی را می آورم که بعد از این که این اتفاق در زندگی اش رخ داده نگاهش به دنیا عوض شده و اتفاقات مهمی برایش رخ داده است.

وی با اشاره به اینکه نمی شود گفت چون موضوع سرطان را یک بار گفتیم پس دیگر تمام شده است، تصریح کرد: همیشه افرادی که با این بیماری دست به گریبان هستند، وجود دارند پس بیماری و مسایلی چون ورشکستگی، اوضاع بد اقتصادی، سیل و هر چیزی که خاص روز جامعه است می تواند موضوع برنامه ای چون «هزار داستان» باشد.

این کارگردان برنامه های تلویزیونی درباره شباهت برنامه هایی از این دست که روی آنتن می روند و سوژه های تکراری آنها نیز به خبرنگار صبا گفت: مانند آن است که بگوییم چون یک روزنامه سرویس اجتماعی دارد پس ما نداشته باشیم. هر رسانه ای سرویس اجتماعی خودش را می خواهد منتها هر کسی در سرویس اجتماعی خودش فعال‌تر و پویا‌تر عمل کند و به موضوعات روز و اتفاقات جذاب‌تر و مردمی‌تری که مردم با آن دست و پنجه‌ نرم می کنند، بپردازد پیشرو می شود.

 

نوابی نژاد درباره این موضوع که ویژگی برنامه «هزارداستان» در مقابل برنامه‌های مشابه این است که اشک مخاطب را در نمی آورد و دنبال جلب ترحم نیست، مطرح کرد: برنامه ما برای امیدبخشی است و همانطور که گفتم هر مهمانی را انتخاب نمی کنیم و این برایمان مهم است که مهمانی که دعوت می کنیم در حال حاضر کجا ایستاده و چگونه می تواند تاثیر این امید بخشی را روی مخاطب داشته باشد.

وی ادامه داد: همیشه نظیر این آدم‌ها که در برنامه «هزارداستان» حضور دارند توسط تیم‌های بزرگ در دنیا ردیابی می شوند تا این آدم‌ها پیدا شوند، بعد آن آدم‌ها سخنرانی‌های انگیزشی برای مردم عادی یا آدم‌هایی که درگیر آن موضوع هستند برگزار می کنند.  این موضوع همه جای دنیا اهمیت دارد و ما این را به قاب تلویزیون که مخاطب میلیونی دارد آوردیم.

نوابی نژاد بازخوردهای برنامه «هزارداستان» را اینگونه توضیح داد: وقتی یک قسمت از برنامه در مورد پیوند اعضا است، از مرکز پیوند با ما تماس می گیرند که برنامه شما آمار پیوند را بالا برده است یا از بهزیستی تماس می گیرد که بعد از پخش یکی از قسمت‌های برنامه شما درخواست‌های زیادی برای بچه‌های این مرکز شده است. من این‌ها را اثربخشی برنامه می دانم و اگر نخواهم شعار بدهم و واقع بین باشم و به اثربخشی کارها نگاه کنم، این بازخوردها را داشته باشم برایم کافی است.

وی در پایان نوع روایت داستان و خود داستان را عامل این بازخوردها دانست و گفت: متاسفانه در فضای مجازی هم مد شده که چند نفر به خانه یک نیازمند که بچه مریض دارد می روند و با التماس از مردم می خواهند که به این خانواده کمک کنید. به نظر من این شیوه خیلی بد است و معتقدم کسی که مناعت طبع داشته باشد هیچوقت این کار را انجام نمی دهد. من آدم‌هایی را دوست دارم که در اوج درماندگی شاکر هستند و حواسشان هست که التماس کسی را نکنند و منتظر نیستند دیگری مشکلشان را حل کند و خودشان محکم ایستاده اند تا مشکلاتشان را خودشان حل کنند. من دقیقا دنبال همین آدم‌ها هستم و تا قبل از این فصل از «هزارداستان» نزدیک به ۳۷۵ داستان روایت شده و هیچ برنامه ای نداریم که مخاطب در آخر برنامه حالش خوب نباشد و به نظر من این اتفاق باید در انتهای داستان‌ها باشد.