به گزارش خبرنگار «صبا»،پانزدهمین دوره از جشنواره مقاومت برگزار و گلچینی
از بهترین آثار سینمای انقلاب و جنگ در به نمایش گذاشته شد، به بهانه این دوره از
جشنواره با محمد حمزهزاده؛ رئیس سازمان سینمایی حوزه هنری و تهیهکننده فیلم
«دایان» که در این دوره از جشنواره حضور داشت و ثریا قاسمی؛ بازیگر فیلم «ویلاییها»
که هر دو جزو برگزیدگان جشنواره بودند درباره سینمای مقاومت و کم و کیف آن به گفتوگو
نشستیم که در ادامه میخوانید.
ثریا قاسمی
جای کار داریم!
در طول این چهار دهه در میان تولیدات بیشمار سینمای جنگ یا
بهعبارتی دیگر سینمای مقاومت با وجود ساخت آثار درخشان و بیبدیل اما کمتر فیلمی
آنچنان در ساختار و قصه روایت شده، موفق ظاهر شد که بتوانیم لقب بینالمللی را به
آن بدهیم. از پس چنین شرایطی منیر قیدی که سالها سابقه دستیاری کارگردان در سینما
را داشت برای اولین تجربه کارگردانی خود پشت دوربین رفت و «ویلاییها» را با پرداخت
به زنان جنگ ساخت. فیلم که چه بهلحاظ مولفههای ساختاری و چه بهلحاظ قصه و
کاراکترهای آشنا آن برای هر جغرافیا و ملتی بهجرأت میتوان گفت بینالمللی است
و مرز نمیشناسد. حالا این فیلم در اکثر رشتههای جشنواره بینالمللی مقاومت
برگزیده شده است. از آنجایی که این جشنواره هم لقب بینالمللی را با خود به یدک
میکشد، درخصوص عملکرد سینمای مقاومت و راهی برای جهانی شدن آن که مفهوم آشنایی
برای همه جهانیان است، ثریا قاسمی بازیگر فیلم «ویلاییها» گفت: راه بسیاری در پیش
داریم تا بتوانیم به جایگاهی برسیم که فیلمهایمان آن هم در حوزه جنگ و دفاع مقدس
در جهان مطرح و دیده شوند، باید بهصورت پیوسته گام برداریم و کار کنیم تا در وهله
اول به جایگاه مشخص و قابل اعتنایی در سینمای کشورمان برسیم. بعد از تحقق چنین
اتفاقی میتوانیم برای جهانی شدن خیز برداریم. ابتدابهساکن باید برای رسیدن به
فاکتورهای درست در سینمای خودمان تلاش کنیم، در قدم اول این مهم را باید لحاظ و
برایش تلاش کرد و فعلا نباید خیلی مشتاق رسیدن به فاکتورهای جهانی باشیم.
ثریا قاسمی که با ایفای نقش عزیزخانم در «ویلاییها» به
درخشش جهانی رسید و جایزهای از جشنواره آسیاپاسیفیک را از آن خود کرد درباره علت
موفقیت این اثر در جهان بیان کرد: فیلم سینمایی «ویلاییها» استثناست به سبب آنکه
یک زن در انتظار را به تصویر میکشد و این مسئله که برای تمام جهانیان قابل تعمیم بوده
است میتواند و توانست به درخشش جهانی برسد اما به هر حال «ویلاییها» تنها یک
فیلم به حساب میآید نه ده فیلم! ما خیلی جای کار داریم تا بتوانیم به چنین
جایگاهی برسیم که سینمای جنگ در جهان دیده شود تا ما را در دنیا بشناسند و دنبال
کنند.
اما ثریا قاسمی برای تحقق یافتن چنین هدفی و دیده شدن
سینمای مقاومت در دنیا میگوید: من معتقدم برای رسیدن به هر جایگاه و هدفی باید
کار کنیم، این مسئله هم همین طور است، هیچ راهی نیست مگر اینکه به جدیت کار و
تلاش کنیم.
این بازیگر درخصوص عملکرد مسئولان و انتظاراتی که از آنها در
این زمینه وجود دارد گفت: هرکسی که میتواند باید در حد توان خود کار کند، و مطمئن
باشید درست کار کردن قطعا نتیجهبخش است.
ثریا قاسمی در پایان درخصوص معرفی هر چه بهتر فیلمهای حوزه
دفاع مقدس در بخش جهانی، حضور پررنگتر اینگونه آثار در جشنوارههای مختلف بینالمللی
و تلاش برای بازاریابی این آثار در دنیا گفت: از ابتدای شکلگیری این جنس سینما، کسانی
بودند که در این مسیر بنا به ارتباطات بینالمللی خود اقداماتی انجام دادند و تا
امروز این روند را ادامه دادند مطمئن باشید در ادامه هم چنین مسیری را ادامه
خواهند دارد.
محمد حمزهزاده:
جشنواره بهنوعی جشن خرمن است!
بنا به فضای ملتهب منطقه و حتی جهان در
شرایطی قرار داریم که مقاومت جلوههای مختلفی دارد، دیگر نمیتوان مقاومت را فقط
به جنگ تحمیلی خلاصه کرد، مقاومت امروزه در شرایط مختلفی و با درامهای متفاوت
خودش را نشان میدهد؛ همانطور که حالا با فیلمهایی چون «به وقت شام» شمایلی متفاوت و یا
بهروزتری از این مفهوم را میبینیم و پای داعش به سینما باز شد. به نظرتان
جشنواره مقاومت در ارائه جلوههای مختلف از این مفهوم چطور ظاهر شده است؟
جشنواره مقاومت جشنوارهای درباره و در
سایه گفتمان مقاومت در جهان فعلی است. مقاومت گستره وسیعی دارد، هم شامل مقاومت در
منطقه در شرایط فعلی، هم شامل تاریخ مقاومت و هم شامل مقاومتهایی که در آینده
اتفاق خواهد افتاد و وجهی آیندهنگرانه دارند، میشود. اینها تمام بسترهایی است
که میتواند در جشنواره سینمایی مقاومت قابل اعتنا باشد و تا حدودی در برخی از
آثار حاضر در جشنواره نشانههایی از این موضوعات دیده میشود اما در مورد اینکه چقدر
میتواند تاثیرگذار باشد یا نه، باید بگویم بخشی از این موضوع به این برمیگردد که
جشنواره تا چه اندازه توانسته استانداردهای خاص یک فستیوال را دارا باشد و روی
آنها بایستد. جشنوارهها اساسا سه هدف را دنبال میکنند: اولین هدف الگوسازی است
یعنی معرفی الگوهای جدید که اهداف جشنواره را بهنوعی اثبات یا محقق میکند. هدف
دوم رصد است که با انتشار فراخوان یا جستوجو در بین آثار ساختهشده و مرتبط با
ماهیت آن رویداد فرهنگی در محدوده زمانی مورد نظر جشنواره اتفاق میافتد، اما هدف
سوم حمایت و هدایت است که هر دو هدف نخست یعنی الگوسازی و رصد در جهت حمایت و
هدایت است. جشنوارهای میتواند هر سه هدف را محقق کند که اولا استمرار داشته باشد،
ثانیا به اساسنامه اولیه خود پایبند باشد و تیم برگزارکننده و هسته فکری آن خیلی
دستخوش تغییرات نشوند و اگر هم جابهجایی اتفاق میافتد در حوزه داوران باشد نه
برگزارکنندگان و سیاستگذاران اصلی جشنواره. البته این نکات را بهصورت کلی میگویم
و مشخصا جشنواره مقاومت مد نظرم نیست. اگر جشنوارهای در چنین قد و قواره و با
رعایت و اعمال همه این نکات برگزار شود و استمرار داشته باشد بدون شک در هر موضوعی
نه فقط مقاومت بلکه موضوعات دیگر موثر واقع خواهد شد. جشنوارهای که ثبات قدم و
استمرار داشته باشد قطعا به نتیجه میرسد ازجمله آن میتوان به جشنواره مقاومت
اشاره کرد که خوشبختانه با استمرار و البته کمی فرازونشیب در این سالها برگزار شد.
اما به نظرتان عملکرد جشنواره مقاومت
در این سالها چگونه بوده است و از دید شما به آن پختگی و جریانسازی لازم رسیده
است؟
من از نزدیک در جریان فعالیتهای جشنواره
نیستم بلکه دورادور آن را رصد میکنم اما به نظرم جشنواره مقاومت در این سالها تلاش
خود را کرده و توانسته خود را بهعنوان یک معیار و شاخص جا بیندازد و در این بخش
موفق بوده است. اما اینکه جشنواره چقدر توانسته جریانساز باشد بسیار به این مهم
بستگی دارد که جریان تولید و سیاستگذاری تولید محتوا در کشور به چه سمتوسویی میرود
و اساسا ربطی به سیاستگذاریهای خود جشنواره ندارد. جشنواره بهعنوان یک ویترین
عمل میکند، فراخوان میدهد؛ چون خودش که تولیدکننده نیست بلکه یک میزی میگذارد
تا فیلمسازان آثار خودشان را در آنجا در معرض تماشا بگذارند. اگر سیاستگذاریها،
شرایط تولید و حمایت از آثار حوزه مقاومت در کشور بهگونهای باشد که محصولات زیاد
و قابل اعتنایی ساخته نشود طبیعتا دست جشنواره هم خالی میماند. جشنواره مقاومت
تلاش خود را کرده و مشخص است که انگیزه دارد و میخواهد این راه را ادامه دهد اما
همه چیز با جشنواره تمام نمیشود، جشنواره بهنوعی جشن خرمن است یعنی باید محصولات
و تولیدات ساخته شده باشند و بعد جشنواره سره را از ناسره جدا کند و به سمع و نظر
مردم برساند.
اما فارغ از نفس و رسالت جشنواره، به
نظرتان جشنواره مقاومت این پتانسیل را دارد تا برای فیلمسازان و ساخت آثار در این
حوزهانگیزهساز باشد و دغدغه ایجاد کند و جشنواره مقاومت همچون فجر و سینماحقیقت،
برای تولیدات سینما به فیلمسازان خط بدهد؟
جشنواره مقاومت یک جشنواره موضوعی است
و نمیتوان از جشنوارههای موضوعی چه خارجی و چه داخلی این توقع را داشت که همچون
جشنوارههایی که از نظر موضوعات گستردهتر هستند و نگاه فنی و هنری به آثار
دارند، فراگیر شوند. این جشنواره را نمیتوان با جشنوارههای چون فجر مقایسه کرد
و فراگیری آن را توقع داشت چون به هر حال این جشنواره موضوعی خاص را دنبال میکند
اما از نظر من جشنواره مقاومت از حیث کلاس اجرا و اعمال استانداردهای برگزاری یک
جشنواره، نمره قبولی را دریافت میکند.
ثریا قاسمی:
باید کار کنیم!
در طول این چهار دهه در میان تولیدات
بیشمار سینمای جنگ یا بهعبارتی دیگر سینمای مقاومت با وجود ساخت آثار درخشان و بیبدیل
اما کمتر فیلمی آنچنان در ساختار و قصه روایت شده، موفق ظاهر شد که بتوانیم لقب بینالمللی
را به آن بدهیم. از پس چنین شرایطی منیر قیدی که سالها سابقه دستیاری کارگردان در
سینما را داشت برای اولین تجربه کارگردانی خود پشت دوربین رفت و «ویلاییها» را با
پرداخت به زنان جنگ ساخت. فیلم که چه بهلحاظ مولفههای ساختاری و چه بهلحاظ قصه
و کاراکترهای آشنا آن برای هر جغرافیا و ملتی بهجرأت میتوان گفت بینالمللی
است و مرز نمیشناسد. حالا این فیلم در بیشتر رشتههای جشنواره بینالمللی مقاومت
برگزیده شده است. از آنجایی که این جشنواره هم لقب بینالمللی را با خود به یدک
میکشد، درخصوص عملکرد سینمای مقاومت و راهی برای جهانی شدن آن که مفهوم آشنایی
برای همه جهانیان است، ثریا قاسمی بازیگر فیلم «ویلاییها» گفت: راه بسیاری در پیش
داریم تا بتوانیم به جایگاهی برسیم که فیلمهایمان آن هم در حوزه جنگ و دفاع مقدس
در جهان مطرح و دیده شوند، باید بهصورت پیوسته گام برداریم و کار کنیم تا در وهله
اول به جایگاه مشخص و قابل اعتنایی در سینمای کشورمان برسیم، بعد از تحقق چنین
اتفاقی میتوانیم برای جهانی شدن خیز برداریم. ابتدا به ساکن باید برای رسیدن به
فاکتورهای درست در سینمای خودمان تلاش کنیم، در قدم اول این مهم را باید لحاظ و
برایش تلاش کرد و فعلا نباید خیلی مشتاق رسیدن به فاکتورهای جهانی باشیم.
ثریا قاسمی که با ایفای نقش «عزیزخانم»
در «ویلاییها» به درخشش جهانی رسید و جایزهای از جشنواره آسیاپاسیفیک را از آن
خود کرد درباره علت موفقیت این اثر در جهان بیان کرد: فیلم سینمایی «ویلاییها»
استثناست به سبب آنکه یک زن در انتظار را به تصویر میکشد و این مسئله که برای تمام
جهانیان قابل تعمیم بوده است، میتواند و توانست به درخشش جهانی برسد اما به هر
حال «ویلاییها» تنها یک فیلم به حساب میآید نه ده فیلم! ما خیلی جای کار داریم
تا بتوانیم به چنین جایگاهی برسیم که سینمای جنگ در جهان دیده شود تا ما را در
دنیا بشناسند و دنبال کنند.
اما ثریا قاسمی برای تحقق یافتن چنین
هدفی و دیده شدن سینمای مقاومت در دنیا میگوید: من معتقدم برای رسیدن به هر
جایگاه و هدفی باید کار کنیم، این مسئله هم همین طور است، هیچ راهی نیست مگر اینکه
به جدیت کار و تلاش کنیم.
این بازیگر درخصوص عملکرد مسئولان و
انتظاراتی که از آنها در این زمینه وجود دارد گفت: هرکسی که میتواند باید در حد
توان خود کار کند، و مطمئن باشید درست کار کردن قطعا نتیجهبخش است.
ثریا قاسمی در پایان درخصوص معرفی هر
چه بهتر فیلمهای حوزه دفاع مقدس در بخش جهانی، حضور پررنگتر اینگونه آثار در
جشنوارههای مختلف بینالمللی و تلاش برای بازاریابی این آثار در دنیا گفت: از
ابتدای شکلگیری این جنس سینما کسانی بودند که در این مسیر بنا به ارتباطات بینالمللی
خود اقداماتی انجام دادند و تا امروز این کار را انجام دادند، مطمئن باشید در
ادامه هم چنین مسیری را ادامه خواهند داد.
گروه سینما
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است