علی تجویدی در ۱۵آبان۱۲۹۸ در کوچه ظهیرالاسلام تهران زاده شد، ولی اصالتاً اصفهانی بود.
آموختن موسیقی را از کودکی نزد پدرش هادیخان تجویدی که در نقاشی از شاگردان طراز
اول کمالالملک و در موسیقی از شاگردان مستعد درویشخان بود آغاز کرد. پس از مدتی
نزد ظهیرالدینی به فراگیری فلوت پرداخت. از شانزدهسالگی نزد حسین یاحقی به آموزش
ویولن پرداخت و پس از دو سال به محضر درس ابوالحسن صبا راه یافت و به مدت هشت سال
در مکتب او به فراگیری ویولن و سهتار پرداخت. در ضمن مدتی نیز در کلاس درس چند
نوازنده ویولن کلاسیک با شیوه نوازندگی غربی آشنایی یافت. پس از آن با راهنمایی
صبا، به محفل هنری محمد ایرانی مجرد راه یافت و با بسیاری از هنرمندان بزرگ آشنا
شد و از خرمن هنر اساتید گرانقدری چون محمد ایرانیمجرد، اسماعیل قهرمانی، سیدحسین
طاهرزاده و رکنالدین مختاری که به آن محفل آمدوشد داشتند، بهره برد. تجویدی یکی
از برجستهترین شاگردان استاد صبا بود و در غیبت ایشان کلاس استاد را اداره میکرد.
او استاد مسلم ویولن بود و سالها در هنرستان موسیقی در رشته ویولن تدریس میکرد.
آثار بیشماری از نواختههای ایشان در برنامههای ساز سلو و گلهای رنگارنگ
و سایر برنامههای موسیقی رادیو ایران موجود است. او در رشته نوازندگی خود صاحب
سبکی منحصربهفرد بود. قدرت آرشه و تکنیک برجسته او در بهکارگیری از ظرایف موسیقی
کلاسیک مثل پوزیسیونهای بالا تا نزدیک خرک و آرشهپرانیهای مخصوص و پزیکاتو
و استکاتو تحسینبرانگیز است.
علاوه بر نبوغ در نوازندگی، تجویدی با
قریحه و ذوق سلیم در خلق آهنگهای اصیل ایرانی توانسته صدها ترانه زیبا را با
صدای هنرمندان نامدار به اجرا درآورد. تجویدی با برجستهترین خوانندگان زمان خود
همکاری داشته و آثار بسیاری برای هر یک نوشته است. با این حال دوران اوج شکوفایی،
خلاقیت و نیز شهرت وی در سالهای ۱۳۳۵–۱۳۴۰ بوده است.
علاوه بر اینها تجویدی دهها ترانه
جاودانه ساخته که با ارکستر بزرگ گلها اجرا شده و نیز ترانههای بسیاری که در
زمره کارهای ارزشمند استاد تجویدی است.
او در ۲۴اسفند۱۳۸۴(۱۵مارس۲۰۰۶) در ۸۶سالگی در اثر بیماری سرطان درگذشت.
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است