محمدرضا احمدی گوینده رادیو و گزارشگر ورزشی تلویزیون است که
با لحنی سریع و بدون توپوق گزارشگری می‌کند؛ او ابتدای فعالیت حرفه‌ای خود را از رادیو
ایران شروع کرد و رفته‌رفته به‌مدت هفت‌سال سردبیری و اجرای برنامه «روی‌خط ورزش»
را در این شبکه رادیویی بر‌عهده گرفت. از کودکی نقطه چشم‌انداز احمدی به‌قاب
دوربین بوده است، کمااینکه فضای رادیو به‌دلیل برنامه‌های کم برایش محدود بود و با
پیشنهادی که از سوی عوامل شبکه‌سوم سیما برای او به‌وجود آمد، تصمیم گرفت تا از
حیطه رادیو وارد عرصه تلویزیون شود؛ گرچه ما مدت مدیدی است که حضور او را در رادیو
کم‌رنگ می‌بینیم اما درعوض او در تلویزیون بسیار پر‌رنگ ظاهر شد. با همه این
تفاصیل عشق و علاقه این گزارشگر نسبت‌‌به رادیو ذره‌ای کم نشده و هفته‌ای یک‌روز
در برنامه «صبح تهران» گزارشگری می‌کند. «صبا» گپ‌و‌گفتی را با این مجری و گزارشگر
فوتبال ترتیب داده است که در ادامه می‌خوانید.

شما جزو معدود مجریانی هستید که با سرعت بالایی گزارشگری می‌کنید
اما توپوق نمی‌زنید، چگونه سرعت و مهارت را در این زمینه با هم تلفیق کرده‌اید؟

به‌نظر من، هیجان و سرعت، هر‌دو ماهیت اصلی ورزش هستند؛ شاید
جملات و اجراهایی بیشتر به‌دل مخاطب بنشیند که علاوه‌بر مرسوم بودن آن، بتواند نشاط،
شور و اشتیاق را نیز به بیننده منتقل کند؛ من، قبل از ورودم به تلویزیون، در رادیو
فعالیت می‌کردم و اجرای چنین برنامه‌هایی را بر‌عهده داشتم به‌طور نمونه، برنامه «روی‌خط
ورزش»که هفت‌سال با سردبیری و اجرای خودم روی آنتن رادیو ایران پخش می‌شد که شامل فاکتورهای
نشاط، هیجان و ریتم‌تند بود؛ این در‌حالی است که‌ تجربه فعالیت در رادیو، به‌من کمک
شایانی کرد تا در تلویزیون نیز موفق عمل
کنم اما در مجموع نحوه اجرا و فضای رادیو با عرصه تلویزیون خیلی متفاوت است.

با‌توجه به صحبت‌های شما، اجرا با لحن تند (سریع) یکی از سبک‌های گویندگی ورزشی است یا سبک خودتان؟

اجرا با لحن تند یک سبک است که من از آن استفاده می‌کنم و فکر
می‌کنم این مورد تقریبا در بین مخاطبان هم جا‌افتاده است.

با این تفاصیل برای گزارشگری در حوزه ورزش، باید سبک تند را
آموخت؟

نه الزاما، به‌طور نمونه رضا جاودانی و … با آرامش و
تمانینه بیشتری نسبت‌به من گزارش ورزشی را اجرا می‌کنند ولی لحن و بیان من، در
گزارشگری فوتبال، هیجانی‌تر و تندتر است؛ به‌نظرم تلفیق این دو مقوله، زوج بهتری
را شکل می‌هد و خوشبختانه تا‌به‌امروز مورد استقبال بیننده‌ها قرار گرفته است.

یعنی شما موافقید که مخاطب ریتم تند را بهتر می‌پذیرد؟

راستش من نظری در رابطه با این موضوع ندارم؛ به‌دلیل این‌که
نمی‌توان حوزه ورزش را نقد کرد؛ به‌هر‌حال سبک اجرا و گویش من، مزدک میرزایی، عادل
فردوسی‌پور‌ و … با بقیه دوستان مثل جواد خیابانی، بهرام شفیعی،‌ رضا جاودانی و
پیمان یوسفی و … که لحن آرام‌تری دارند، متفاوت است؛ این در‌حالی است که تجربه به
ما نشان داده مخاطب هر دو اجرا را پسندیده است.

مدتی است که حضور شما در رادیو کم‌رنگ شده است، دلیل این
امر در چیست؟

من همیشه و در همه‌جا می‌گویم حتی بدون در نظرگرفتن مسایل مادی
رادیو، حاضرم در این عرصه فعالیت ‌کنم، چراکه عشقم به این حرفه بوده و هنوز هم
است؛ به‌مدت دو‌سال حضورم در رادیو کم‌رنگ شده است و دلیل این امر نیز فقط به‌خاطر
قانونی بود که ‌دوستان رسانه برای ما وضع کردند اما به‌تازگی در رادیو تهران در‌ برنامه
صبح‌گاهی « صبح تهران» به‌صورت یک‌روز در هفته در کنار همکاران عزیزم مشغول به اجرا
هستم.

شما بیشتر به حوزه رادیو علاقمند هستید یا به عرصه
تلویزیون؟ تا چه‌حدی دیده‌شدن برایتان مهم است؟

همان‌‌طور که در صحبت‌های بالا هم اشاره کردم، رادیو عشق من
است، من در ابتدا در رادیو ایران فعالیت می‌کردم و در آن‌جا فقط اجرای یک‌برنامه یا
برخی از ویژه برنامه‌های رادیویی حضور داشتم؛ در نتیجه فضای موجود در آن عرصه
برایم خیلی محدود بود اما من همیشه نقطه چشم‌اندازم تلویزیون بوده است و از دوران
کودکی عاشق گزارشگری فوتبال در این عرصه بودم. با‌توجه به تجربه‌ای که در این
زمینه به‌دست آوردم، مدیر محترم شبکه‌سه ، مدیرگروه محترم (آقای زمانی)، تهیه‌کننده‌گان
مثل آقایان ذکایی و هاشمی، به من اعتماد کردند و حمایتشان در هر‌لحظه شامل حالم شد.
در‌مجموع این موارد به این معنا نبود‌ که برای همیشه حرفه رادیو را ترک کنم بلکه
در آن‌زمان، شرایط برای ادامه کار در این حوزه مهیا نبود چراکه مدیران عزیز فعالیت
مرا در یکی از این دو حرفه مجاز می‌دانستند، بنابراین به دلیل فضای کاری بیشتر در
تلویزیون، تصمیم گرفتم به‌عنوان مجری در قاب دوربین ظاهر شوم.

به‌نظر شما دلیل اصلی جذابیت برنامه‌های ورزشی نسبت به
برنامه‌های دیگر تلویزیون در بین مخاطبان چیست؟

به‌هر‌حال همان‌طور که همه مخاطبان در جریان هستند، از
دیرباز تا به امروز، شبکه‌سه را شبکه جوان نام‌گذاری‌ کردند؛ چرا که در همه‌ حوزه‌ها
دارای گروه قوی، منسجم و گزارشگرهایی با قابلیت بسیار بالا است که هر کدام از آن‌ها
طرفداران خاص خودشان را دارند، ضمن این‌که مردم بر حسب عادت تعصب بیشتری نسبت به
شبکه‌ورزش از خود نشان می‌دهند همچنین به دلیل قرارگیری برنامه‌های خاصی مثل « ماه‌عسل»،
« نود»، «فوتبال برتر»، ویژه برنامه‌های عید‌نوروز و … که بر روی آنتن شبکه پخش می‌شود به‌طبع بیننده‌ها
را پای تلویزیون نگه می‌دارد؛ در‌نتیجه وجود همه این عوامل، برنامه‌های شبکه‌سه
سیما علی‌الخصوص فوتبال را برای مخاطبین جذاب کرده است. ضمن این‌که برنامه‌ریزی
بهتری برای حوزه ورزش در این شبکه در حال انجام است که من به‌نوبه خودم برای تک تک
همکاران عزیز و زحمت‌کشم آرزوی موفقیت روز افزون دارم.

جذب مجریان جوان در حوزه ورزش نسبت‌به حوزه‌های دیگر سخت‌تر
است؟

به‌هر‌حال هرکس که قصد ورود به حوزه ورزش را داشته باشد باید
بدانند به دلیل فراگیر بودن این حوزه به‌طبع سخت‌تر از عرصه‌های دیگر است، چراکه
ورزش همانند موجی دائما در‌حال جریان و تلاطم است و فرد باید بتواند سوار بر این
موج شود تا از آن لذت ببرد؛ این حرفه به سواد و دانش بسیار وسیع و به‌روز نیاز‌مند
است؛ به‌نظر من، افراد علاقمند باید از نوجوانی یا جوانی اطلاعات مربوط به این
حرفه مثل مسابقات، بازیکنان و … را رصد کرده باشند.

برایمان از سختی ۹۰‌دقیقه گزارش مسابقه فوتبال، بگویید؟

راستش فعالیت در این حرفه کاملا دلی است و من به‌دلیل عشق و
علاقه‌ زیادی که نسبت‌به عرصه ورزش دارم از گزارش و دیدن ۹۰دقیقه مسابقه فوتبال
لذت می‌برم؛ ما قبل‌از شروع آن ساعت‌ها در جست‌وجو و مشغول جمع‌آوری اطلاعات در‌خصوص
مسابقه فوتبال هستیم.

به‌نظر شما رمز ماندگاری افراد عرصه ورزش، به‌ویژه
گزارشگران شامل چه مواردی می‌شوند؟

مطالعه، داشتن اطلاعات و دانش، گروه منسجم، عشق و علاقه
بزرگترین رمز ماندگاری افراد است؛ ضمن این‌که نظارت و رفاقت خوبی که بین همکاران
به‌وجود می‌آید نیز مزید بر این امر می‌شود.

برایمان از نوع همکاری خود با گروه شبکه جوان بگویید؟

من و همه مجموعه شبکه‌سه، همیشه سعی بر این داریم تا با
دانش، مطالعه و … خودمان را به‌روز کنیم تا برای مخاطب خوراک جدیدی داشته باشیم و
اطلاعاتی را که به‌دست آوردیم در اختیار آن‌ها قرار دهیم.

به‌نظر شما گزارشگری تاریخ انقضا دارد؟

بله صددرصد، هر حرفه‌ای عمری دارد، به‌هر‌حال حوزه گزارشگری
هم انرژی خاص به خودش را می‌طلبد و یک مجری برای این‌که بخواهد ۹۰دقیقه را گزارشگری
کند باید دارای یکسری فاکتورهای مناسب باشد؛ به‌طور نمونه این‌که مجری در ۹۰دقیقه
نشاط، انرژی لازم و حوصله کافی را جهت جمع‌آوری اطلاعات جدید داشته باشد، در‌مجموع
هر فردی بهتر از هر شخص دیگری می‌تواند تشخیص دهد که می‌تواند به حرفه خود ادامه
دهد یا نه.

شما تا چه‌حدی از وجود پیشکسوتان حتی آن‌هایی که با فوتبال
خداحافظی کرده‌اند، در کار خود بهره می‌برید؟

همیشه سعی می‌کنم تاجایی که امکان دارد از حال‌و‌احوال پیشکسوتان،
چه آن‌هایی که با این حرفه خداحافظی کردند و چه آن‌‌هایی که همچنان حضور فعال
دارند، با‌خبر باشم و ارادتم را خالصانه و از ته‌قلب‌ به آن‌ها ابراز کنم.

طرفدار کدام تیم فوتبال هستید؟

راستش از بچگی باشگاه آرسنال را خیلی دوست دارم(با‌خنده).

برایتان در حین گزارشگری فوتبال، حاشیه‌ای هم از سوی
تماشاگران به‌وجود آمده است؟

نه، خوشبختانه آن‌قدر مخاطبان عزیز همیشه به من لطف داشتند
که هیچ‌وقت برایم، اتفاق یا حاشیه‌ای به‌وجود نیامده است از این بابت از همه آن‌ها
ممنونم.

شما اغلب دوست دارید که به‌عنوان یک گزارشگر فعالیت کنید یا
یک برنامه‌ریز در برنامه‌ها؟

من عاشق گزارشگری هستم و بیشتر دوست دارم که در همین حوزه
به فعالیتم ادامه دهم.

در پایان اگر صحبتی باقی‌مانده است بفرمایید؟

از شما خیلی ممنونم؛جا دارد از همین‌جا، باز هم از تمامی مجموعه
سازمان صدا و سیما مثل مدیریت محترم شبکه‌سه، مدیر گروه ورزش (آقای زمانی)، آقای
ذکایی که مرا از سال‌۸۹ از حوزه رادیو به عرصه تلویزیون سوق دادند به‌علاوه ازآقای
هاشمی (تهیه‌کننده) که همیشه مرا مورد لطف و اعتماد خود قرار می‌داد، تشکر کنم؛ به‌علاوه
این‌که امیدوارم بتوانم خدمت‌‌گزار خوبی برای کشور و مردم عزیز باشم و وظیفه خودم
را به درستی انجام دهم تا مورد رضایت آن‌ها قرار گیرد. حادثه تلخ زلزله کرمانشاه موجب
شد تا دل همه ما به‌درد آید و چشمانمان تر شود، من به‌نوبه خودم و تمام همکارانم
به این عزیزان تسلیت می‌گوییم و برای بازماندگان این واقعه از درگاه خداوند،طلب
صبر می‌کنیم.

شیبا یاقوتی