رابیندرانات تاگور، فیلسوف و ادیب شهیر هندی در ششم ماه مه سال۱۸۶۱میلادی
در خانوادهای برهمایى در کلکته هندوستان به دنیا آمد.
پدربزرگش مروج آیین برهمایى و پدرش مردی دانشمند بود. وی از کودکی شعر
میسرود بهطوری که در چهاردهسالگی نخستین شعر خود را در جشن ملی-فرهنگی بنگالیها
خواند.
تاگور در سیزدهسالگی به همراه
پدر به سیر و سفر پرداخت و در هفدهسالگی به همراه برادر به انگلستان سفر کرد و در
رشته حقوق به تحصیل پرداخت.
او در آن کشور شروع به مطالعه زبان انگلیسی و تحقیق و جستوجو درباره
شاعران انگلیسی کرد و خود نیز کتابهایى را که به زبان بنگالی نوشته بود به انگلیسی
ترجمه کرد.
وی به زودی به اصول تعالیم کهن و مکتبهای فلسفی هند روی آورد و به آثار
شاعران گذشته بنگالی و انگلیسی دلبستگی یافت. وی تا قبل از هیجدهسالگی، هفتهزار بیت
شعر سرود و در این کار تبحّر یافت.
این متفکر هندی در سال۱۹۰۱میلادی مدرسهای با نام خانه صلح تأسیس کرد
و همه نظریاتش را درباره چگونگی آموزش و پرورش در این مدرسه به مرحله اجرا و عمل درآورد.
تاگور از دوستان نزدیک گاندی، پیشوای هند بود و خود نیز هنرمند و متفکری
بزرگ با افکاری بلند و نوشتهها و تابلوهایى بسیار جالب به شمار میرفت.
این شاعر هندی در اشعار و نوشتههایش، توصیفات لطیفی از طبیعت را با تفکرات
مذهبی و فلسفی در هم آمیخته است.
همچنین از رابیندرانات تاگور حدود شصت دیوان شعر، چهل داستان کوتاه و
بلند، پنجاه نمایشنامه و تعدادی رساله و کتاب فلسفی به جای مانده که بیشتر آنها به
زبان انگلیسی ترجمه شده است.
این اندیشمند هندی در سال۱۹۱۳ بهعنوان اولین آسیایى، جایزه نوبل ادبی
را دریافت کرد و شهرتی جهانی یافت.
رابیندرانات تاگور سرانجام پس از یک عمل جراحی، در هفتم آگوست ۱۹۴۱میلادی
در هشتادسالگی در خانهای که به دنیا آمده بود، درگذشت.
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است